De Favoriete Vijf van … DOOL

Een nummer dat je herinnert aan je tienerjaren: Sepultura – Refuse/Resist

“Een classic uit Brazilië! Nu heb ik een heel brede muzieksmaak, maar in mijn tienerjaren was ik wel echt een metalheadje. En dan vooral de oude dingen, uit de jaren ‘80 en ‘90. Net als veel mensen begon ik bij Metallica, totdat ik in 2004 ofzo een keertje laat op bleef ‘s nachts en de show rockzone speelde – toen had je op MTV nog echt muziek. Deze clip kwam voorbij en blies me helemaal weg.”

Een underrated nummer: Ştiu Nu Ştiu – Borta

“Volgens mij kwam Ryanne [Van Dorst, red.] hier ooit mee aanzetten. Ze zijn een vrij kleine Zweedse band, waarvan het ook lijkt alsof ze klein willen blijven: ze doen bijna niks buiten Zweden, ze wonen daar in het Noorden. Misschien gewoon in een hutje in het bos, en zijn ze bang voor de buitenwereld, ik weet het niet. Maar het is een fantastische band, vooral deze plaat heeft echt heel goede liedjes. Ik zou het niet echt metal willen noemen, eerder noise of shoegaze, die kant.”

“Borta is denk ik ‘verdwenen’, in het Zweeds? Ik ben een beetje Zweeds aan het leren, omdat ik niet altijd in Nederland wil blijven. Scandinavië is als muzikant natuurlijk een goede trekpleister. De muziekscene is daar vrij breed, maar zeker de metalscene is er heel groot.”

Het lievelingsnummer van je laatste plaat: Dool – Dust & Shadow

“Moeilijk om een lievelings te kiezen van onze plaat, want ik vind hem gewoon in zijn geheel best wel vet. Artiesten zeggen vaker dat de laatste plaat het best is, maar ik heb oprecht nog nooit een plaat gemaakt met een groep mensen waar ik zo blij mee ben als nu. Het verschilt ook per week wat m’n favoriet is. Ik vind dat elk nummer van de plaat een soort puzzelstukje is. Dit is de afsluiter, en ook het nummer dat op het laatste moment is ontstaan, omdat we vonden dat de puzzel nog niet compleet was. Meestal komt Ryanne in eerste instantie met een idee dat we vervolgens zelf uitwerken. Dit nummer had Ryanne ook grotendeels al liggen, maar het was nog niet af, het klopte nog niet. Dat magische moment waar je wel eens over hoort, dat gebeurde hier echt – opeens viel het kwartje. In een kwartier hebben we het afgemaakt.”

“Ik vind het moeilijk om een sticker op onze muziek te plakken. Ik vind het mooi dat we allemaal een best brede muzieksmaak hebben. We komen wel allemaal in eerste instantie uit een wat harder genre. Maar er zit van alles in. We zijn fan van die jaren ‘80 new wave dingen, maar ook van popmuziek.”

Het nummer dat je de laatste tijd veel geluisterd hebt: Tears For Fear – Shout 

“Dit nummer is blijkbaar gebaseerd op een therapiesoort, primal scream, waarbij je alles eruit moet gooien. Sommige mensen zouden het beschouwen als een guilty pleasure, zelf geloof ik daar niet in. Waarom zou je je schuldig voelen omdat je iets gaaf vindt?

Alles wat de jaren ‘80 jaren ‘80 maakt is over de top. Zoals hoe die gast daar die gitaarsolo staat te spelen op die klif… Het is vet, maar over de top is het natuurlijk wel.”

Je lievelingsnummer van David Bowie: David Bowie – Station to Station

“Ik ben sowieso een heel grote Bowiefan. In mijn late tienerjaren kwam ik deze plaat tegen in mijn moeders platencollectie. Je moet echt voor deze plaat gaan zitten om hem te luisteren. Het begint met een geluid, ik weet niet precies wat voor geluid, maar het klinkt als een trein-sample. Daarna die dissonante piano, bijna eng. Ik heb laatst het boek Bowie In Berlin gelezen over deze periode: hij had Station To Station gemaakt, maar zat zo erg aan de coke dat hij er gewoon niks meer van herinnert. Toen is hij uit Los Angeles ontsnapt en met Iggy Pop naar Berlijn gegaan, waar hij Low, Heroes en Lodger heeft gemaakt. Het boek gaat over die periode, maar het gaat ook over de aanloop er naartoe, de tijden van Station to Station. Je leest hoe erg hij eraan toe was: op gegeven moment zit hij in zijn huis, een soort kluis, een heel raar huis met een heel grote deur. Hij was een week wakker en was er van overtuigd dat Jimmy Page, de gitarist van Led Zeppelin, allemaal voodoo aan het doen was. Heel bizar. Dat hele donkere sijpelt ook door in deze plaat.”

Foto: Nona Limmen