Village Stories: Hooman Nassimi
Hooman werd 27 jaar geleden geboren in Iran, groeide op in Keulen en studeerde in Leeuwarden. In 2017 benaderde hij Welcome to The Village met de stelling, ‘jullie hebben 500 vrijwilligers. Hoe kan het dat er geen enkele nieuwkomer bij zit?’ ‘Ik weet niet’, was het antwoord. ‘Maar kun jij het fiksen?’
‘Ik was toen nog aan het studeren,’ vertelt hij. ‘Die kans zie ik als opstart van mijn hele carrière. Dat schept sowieso een heel bijzondere band, maar ook hoe het hele team van WTTV ermee is omgegaan. Dat was ook heel bijzonder – dat iedereen in het WTTV-team super chill was en het initiatief verwelkomd heeft. Er waren geen twijfels over. Ik had ook niet het gevoel, “dit is mijn project”. Ik had het gevoel van, “dit is iets wat we samen doen, en ik moet het een beetje coördineren, een beetje regisseren” . In 2018 was ik er ook nog een keer als coördinator. Vorig jaar was het voor het allereerst dat ik er echt als bezoeker bij was.”
Inmiddels is Hooman bestuurslid bij Explore the North, en blijft hij zich op verschillende manieren inzetten voor de integratie van nieuwkomers. Onder andere met zijn landelijk project New Faces.
Wat is New Faces?
“New Faces leert culturele instellingen hoe ze met nieuwkomers kunnen werken. Als vrijwilligers, artiesten, betaalde medewerkers, leden van klankbordgroepen enz. Dat is altijd ons doel geweest, sinds 2017. Sinds we op Welcome to The Village een fantastische pilot hebben gedraaid, hebben we gezien hoe onwijs veel impact een weekend op een festival kan hebben op het leven van nieuwkomers. Ik heb mensen gezien die echt ontmoedigd waren. Die heel erg in een depressie zaten, die weinig vrienden hadden. Dat komt door de situatie waarin ze terecht zijn gekomen en door de systemen die we in Nederland hebben. Een weekend WTTV heeft heel veel energie teruggebracht. Ik was verbaasd over hoeveel energie mensen kunnen krijgen als ze een beetje vrijwilligerswerk op een festival kunnen doen. Ik dacht: oké, dit is wel heel bijzonder, hier zit iets in. Laten we het groter en beter maken. Tijdens LF18 hebben we het dankzij Matthea de Jong en LF-CH2018 [Leeuwarden-Fryslân Culturele Hoofdstad van Europa 2018, red] groter kunnen maken. Met Oerol, Welcome to The Village, Into The Great Wide Open hebben we het nog een keer kunnen testen, en een toolkit kunnen schrijven. Want we dachten: dit eigenlijk best wel simpel.”
Hoe werkt zo’n toolkit?
“Mijn rol was eigenlijk naar een AZC of een inburgeringsschool gaan en mensen vragen of ze naar een leuk festival willen om mee te helpen en vrienden te maken. Daarna is het vooral organiseren. Daarvoor hoef je mij niet te hebben, dit kan iedereen doen. Vooral de zeer getalenteerde mensen die bij culturele instellingen werken. Zo hebben we alle praktische vragen samengevat in de toolkit, en dit uitgedeeld tijdens Eurosonic Noorderslag en Amsterdam Dance Event. Hij is nu ook online gratis te downloaden op www.newfaces.ngo.
Het was best wel goed bezocht, er was veel interesse. Voor corona kreeg ik echt wekelijks belletjes van organisaties, festivals waarvan ik nooit gehoord had, dorpsfeesten tot grote festivals. Zo hebben we in 2019/2020 besloten om in elke provincie in Nederland met eigenlijk één of twee culturele instellingen samen te gaan werken die nu New Faces samen met mij hebben gedraaid en ook als voorbeeld kunnen dienen – en ook als aanspreekpunt kunnen zien en voor hun collega’s in die provincie. Dat liep super goed, dus was het heel vervelend dat 2020 dan nu zo is verlopen.”
Waarom is hiervoor de culturele sector gekozen?
“Bij festivals heb ik gemerkt dat we heel weinig het gesprek hadden over waarom we dit moeten doen. Mooi was dat de culturele sector zelf vaak realiseert dat er een urgentie is, maar dat ook er een grote kans ligt. Hierdoor stonden ze erg open om met nieuwkomers samen te gaan werken, en hoefde ik niet urenlang te bespreken, ‘hé, dit is een goede reden, en dit is de urgentie’, maar ze zeiden van oké: ‘laten we het doen! Hoe moeten we dit doen?’ Het was niet de waarom-vraag maar de hoe-vraag – en dat is heel simpel te beantwoorden door die toolkit.
Ten tweede omdat festivals, en de culturele sector, heel veel indruk op heel veel mensen maken. Dus als je nieuwkomers tijdens het festival in een gesprek kunt laten raken met mensen, dan heeft het ook weer heel veel invloed op de bezoekers. En daardoor worden ze ook een ervaring en sociaal netwerken rijker. Exposure was dus een heel groot punt: er komt ook veel pers op festivals af, dus dat is ook nog een mooie, om die boodschap op een organische manier groter te maken. En nog één: er zijn veel leveranciers gekoppeld aan een festival. Welcome to The Village is daadwerkelijk een dorp. Het heeft water nodig, elektriciteit, het heeft allerlei behoeftes als een echt dorp. Daardoor maak je hele simpele connecties naar andere bedrijven toe en dien je ook weer als voorbeeld zodat ook die bedrijven zeggen: Oh, hé, die ene nieuwkomer heb ik wel gezien. Die was wel cool. Ik heb nog wel een plekje vrij bij mij, in de partij, of ik ben nog opzoek naar mensen. Daar ontstaan koppelingen uit en dat netwerk is gigantisch, dat is natuurlijk heel belangrijk voor nieuwkomers. Plezier maken is natuurlijk heel fijn, maar het doel van New Faces is dat nieuwkomers zelfstandig sociaal en professioneel netwerk opbouwen tijdens die dagen – en we zien vaak terug dat het heel goed functioneert, dus dat is de reden waarom we ons op de culturele sector focussen. En het is natuurlijk de leukste sector.”
En als we je toch vragen die urgentie van het inzetten van nieuwkomers op festivals uit te leggen?
“Er zijn heel veel redenen, in Nederland is het integratiesysteem vrij ingewikkeld. Mensen zitten jarenlang op asielzoekerscentra te wachten totdat ze horen of ze in dit land mogen blijven of niet. Vaak is het zo dat ze niet weten waar hun families zijn. Er is heel veel onzekerheid. Doordat die onzekerheid systematisch is, komt er heel veel neerslachtigheid, in een onderzoek van het RIVM is aangetoond dat meer dan 70 procent van de Syrische statushouders in Nederland neerslachtig is.
Iedereen die je op een asielzoekerscentrum spreekt wil gewoon werken en aan de slag gaan, maar weet niet hoe. Er zijn heel veel organisaties die willen helpen, en iedereen heeft een andere aanpak. Er zijn nu volgens mij over de hele wereld 79,5 miljoen mensen op de vlucht. Dat is best wel een gigantisch aantal. Zij hebben geen thuis. In Nederland – een van de rijkste landen ter wereld – hebben we er 40.000 opgevangen. En we kunnen het niet eens zo goed doen dat we met die mensen willen gaan doen. Het is niet het de eerste keer dat Nederland vluchtelingen heeft ontvangen, dus het is best wel raar waarom mensen dan nog steeds heel veel te maken krijgen met depressie, maar er is ook sprake van mogelijke mensenhandel, prostitutie… Het is zwaar. En ik kan het allemaal nog zwaarder maken, maar ik laat het voor nu even zo. Er zijn best wel veel grote uitdagingen en racisme hoef ik niet eens te noemen. Er zijn ook heel veel vooroordelen.
De allergrootste uitdaging is om mensen zelfstandig te krijgen, dus eigenlijk om ze een sociaal of professioneel netwerk op te laten bouwen. Als jij of ik op zoek gaat naar een nieuwe baan of als we iets nodig hebben, dan kunnen we gewoon iets op Facebook gooien, of even onze collega’s bellen: ‘Hé heb je tijd voor koffie?’ en dan ‘oh, ik ken die en die’, en dan ga je met die en die weer koffiedrinken en eventueel bellen, vier handen verder heb je iets gevonden. Maar als je dat netwerk niet hebt en niet weet te onderhouden, dan wordt het heel lastig.
Het mooie van New Faces is, dat we mensen heel laagdrempelig met elkaar kennis kunnen laten maken, en daardoor zelfstandig toelaten dat ze een netwerk opbouwen waardoor ze sneller uit de isolatie komen. Dus minder in een depressie raken, maar ook sneller aan het werk kunnen, opleidingen volgen en een plek en dergelijke kunnen vinden. Het gaat erom dat ze een plek in de maatschappij vinden, zij zich gewoon Nederlands voelen en het gevoel hebben dat ze een deel van de samenleving zijn.”
Hoe gaat het tijdens deze tijden eigenlijk met de nieuwkomers?
“Ja, lastig. Heel erg lastig. Vanuit New Faces werken we met veel nieuwkomers in het hele land en dat is heel ingewikkeld. Nieuwkomers zijn vaak al geïsoleerd vanwege de locaties waar ze worden geplaatst, of waar ze op asielzoekerscentrum terechtkomen, en het gebrek aan sociaal en professioneel netwerk. Dat was al een uitdaging. Nu door de pandemie is dat nog erger geworden, in de zin dat ze niet meer naar buiten durven te gaan. Een heel groot gerucht dat de luchtmacht uit de hemel het hele land zou desinfecteren, ja, ik verzin het niet. Zulke misinformatie verspreidt zich snel, want je weet niet waar je dan terecht moet voor voor goede informatie. Het geldt niet voor iedereen, hè, maar dit is wel een groot probleem geweest.
Maar er is ook weer heel veel energie merk ik, nu dat er maatregelen versoepeld worden, om weer op te starten. Zo belde bijvoorbeeld mijn collega dat ze, samen met de gemeente Vlieland, vrijwilligers nodig hadden en die vertelde dat tientallen nieuwkomers zich al hadden aangemeld.”
Hoe zie je de toekomst van de culturele sector voor je?
“Dit maakt ons alleen maar sterker. Ik ben natuurlijk niet direct deel van de cultuursector, maar al die mensen die ik ken, die gaan gewoon doortrekken en dat gaat op een of andere manier wel goed komen. Ik weet dat ze het kunnen, daar heb ik honderd procent vertrouwen in. Voor mezelf, tsja – ik moet ook gewoon doortrekken. Ik kijk naar mijn collega’s, hoe zij het doen en hoe inspirerend zij zijn. Dan voel ik wel dat ik een soort plicht heb. Ik heb een soort belofte gemaakt met New Faces en ik heb het gevoel dat mensen op mij rekenen, dus ik kan nu niet zeggen ‘oh, geen zin meer’. Ik ga ook weer door plannen, ik ben nu vooral druk bezig met hoe we eind van dit jaar nog veel nieuwkomers kunnen betrekken, want in het najaar zijn er meer mogelijkheden.
Vanaf 1 september mogen festivals weer plaatsvinden, en vanaf 25 juni zeiden ze nu dat er onbeperkt aantal mensen bij een festival mogen zijn als er maar anderhalve meter afstand gewaarborgd kan worden. Dus er zijn heel veel mogelijkheden, er zijn heel veel festivals in Nederland die weer plaats kunnen vinden. Het vergunningstraject is moeilijk maar ik denk wel dat het gaat. Ik ga gewoon daarop insteken en inspelen. Dus ik laat hierdoor niet mijn motivatie of mijn energie of mijn drive of whatever wegnemen. Dus ja, let’s just do it! Volgens mij was dat ook de attitude van alle festivals. Niet te lang babbelen maar gewoon doen en dan zien we het wel. Dat is een van de grootste lessen die ik van WTTV heb geleerd.”
Je hoort weinig mensen zeggen dat we hier sterker uit gaan komen. Ik vind dat wel echt motiverend.
“Het is echt vrij ingewikkeld, en ik denk dat directeuren en personeel echt heel lang niet goed hebben geslapen. Maar er is echt heel veel kans. Ik denk echt dat het een nieuwe energie gaat brengen, en dat het mensen ook een beetje gedwongen heeft om nieuwe ideeën te verzinnen die weer helemaal uit hun comfortzone zijn. Misschien wordt het wel een soort traditie of zo, dat we elk jaar een soort corona-innovaties-step doen – wie weet.”
Wat is je beste herinnering aan Welcome to The Village?
“Een bijzonder moment was in 2017 toen de nieuwkomers de bezoekers van The Village hebben geholpen met tenten opzetten, want ik vroeg één van die jongens, ‘oh, ging je ook heel veel in een tent slapen toen je in Syrië hebt gewoond?’ Hij zei ‘nee: toen ik op de Griekse eilanden vast zat, moest ik heel veel tenten elke dag opzetten, weer afbreken en verplaatsen.’ En toen begon opeens een heel groepsgesprek over de miserie op de Griekse eilanden, en het opbouwen en afbreken van tenten. Wat heel erg bizar was: dat daardoor een soort vaardigheid is ontstaan, waardoor ze nu de festivalbezoekers op de Village kunnen helpen met tenten opbouwen en afbreken. Heel raar dat je altijd in hele gekke situaties iets moet leren, wat je dan in een heel andere, heel mooie context weer kunt toepassen. Ik neem het als een soort metafoor voor het leven.
Maar als het echt gaat om de “Village-ervaring”, dan denk ik aan vorig jaar. Toen hadden jullie het programma Dear Care. Het is een spelletje wat over care gaat: je kreeg een boekje, je werd gekoppeld met een wildvreemde en vervolgens kreeg je dan opdrachten zoals een appel voor elkaar snijden, samen een drankje doen, elkaar een rugmassage geven etc. Het was heel intiem, en ik als persoon die elke dag 100 mensen moet spreken, was dat als bezoeker toch weer anders. Het heeft mij persoonlijk ook wel heel erg geraakt. Dus dat was een bijzondere ervaring. Het was kwetsbaar maar ook lief en verrassend. ”
Het spel waar Hooman het over heeft – Dear Care – is ook te vinden in de WTTV-picknickbox.
Wil je nog iets meegeven aan de bezoekers van WTTV?
“Laat je er niet door ontwapend worden dat het dit jaar niet heeft plaatsgevonden. Ik weet niet wat Welcome to The Village met kaartjes heeft gedaan, maar ik hoop dat heel veel mensen de kaarten niet terug zullen geven. Ik hoop dat ze niet naar iets van 20, 30, 50 euro contant geld vragen, wat elke bijdrage die er is, die helpt het festival enorm. Het is niet alleen het geld, maar het is een soort vertrouwensding.
Ik zit niet in de organisatie, maar ik weet dat er zoveel vraag naar dit festival is, en ik weet dat er zoveel mensen hopen op dit festival – het gaat zeker volgend jaar weer plaatsvinden. En dan kun je gewoon die kaarten gebruiken of voucher of whatever. Dus: steun vooral je festival en doe misschien iets meer dan alleen je kaartje niet in ruilen of teruggeven. Breng gewoon een krat bier langs, want die mensen hebben zo hard gewerkt in de afgelopen maanden en zullen de komende maanden ook onwijs hard werken, mensen in de cultuursector werken altijd dubbel en drie keer zo hard dan waar anders, maar het is gewoon echt een lifestyle. Het is niet werk waar je om vijf uur naar huis gaat, en dan laat je het achter. Maar het is een leven wat je moet ingaan – en het is een enorme commitment van iedereen die Welcome to The Village organiseert – en die Welcome to The Village gewoon jaren leeft van dag tot dag. Dus ik hoop dat er veel steun is en dat jullie heel veel mooie berichtjes van jullie bezoekers hebben gekregen. Als bezoeker hoop ik iedereen weer volgend jaar op het festival te mogen zien. Ik hoop dat iedereen gezond blijft dat is het meest belangrijk.”
Meer Village Stories? Houd onze social media in de gaten, én luister op 18 juli naar Village FM – via wttv.nl én via LEO Middelsé op 105.3 of 106.1 FM.
