Hoe voelt het om lekker te kakken?

Het fijne aan Welcome to the Village is dat het zo’n verdomd interessante plek is: mensen zijn bezig met kunst, techniek, duurzaamheid of het hebben van lol. Ik word er hongerig van. Ik zou alles wel tegelijkertijd willen ervaren. Helaas heb ik maar mijn lichaam, en mijn ene ervaring, en daar moet ik het mee doen. Maar gelukkig kan ik wel aan de mensen vragen hoe zij ervaren wat ze ervaren! Dus dat deed ik.

Hoe is het om een wormenhotel te maken?

In het Dorp zijn kunstenaars, ondernemers, studenten en wetenschappers sinds maandag bezig aan producten of ideeën die met circulariteit te maken hebben. Tom Schild en Maaike van den Ende bouwden met anderen aan een wormenhotel: een van (anderzijds onbruikbare) baggerklei gebouwde container waar wormen helpen bij het omzetten van afval in compost. “Het kleien was fantastisch”, vertelde Maaike, “Iedereen in het Dorp wilde meteen meedoen.” Een van haar lievelingsmomenten deze week was toen de wormen kwamen. “We hadden ze via Bol.com besteld, iedereen stortte zich op die dozen.” Er was solidariteit: “Een van de deelnemers aan het Dorp had een moeder die heel ziek was en die in Groningen werd geopereerd. We hebben een poppetje van klei voor haar gemaakt en dat meegegeven.”

Hoe voelt het om bij Brownies & Downies te werken?

Nynke is 24 en werkt in de bediening bij Brownies & Downies. Dat voelt: leuk. “Ik vind het het leukst om een praatje te maken met de gasten”, zegt ze. “Als het mooi weer, of zoiets.” Ze bedenkt zich even en zegt dan dat ze het opdienen van eten en het opruimen eigenlijk ook het leukste vindt. En of dat nu op Welcome to the Village is of in het restaurant van Brownies & Downies in Leeuwarden, dat maakt haar niet zoveel uit. “Als ik maar praatjes kan maken”, zegt ze.

Hoe voelt het om een stage te hosten?

Merel en Marie hosten verschillende stages op het festival. “Je voelt je verantwoordelijk voor je eigen plekje, en je bouwt een beetje een band op met de mensen”, zegt Merel. “Als het publiek niet zo vurig reageert als gehoopt snijdt dat door je ziel”, zegt Marie. “Je wordt soms ook herkend”, zegt ze. “Een vrouw kwam na afloop van het hosten naar me toe om te zeggen dat mijn jurk een beetje kort was, en dat je bijna mijn kruis kon zien, maar dat dat verder niet erg was. Ze herhaalde wel vier keer dat het niet erg was, haha.” Het mooiste aan host zijn is als alles een wordt: publiek, band, host, in een draaikolk van extase. Merel maakte dat vorig jaar mee, en hoopt het ook dit jaar mee te maken.

Hoe voelt het om in een hangmat heen en weer te slingeren?

Matthijs slingerde heen weer door zichzelf met zijn vuist op de grond af te zetten. “Het voelt alsof ik een soft shell tacootje ben”, antwoordde hij zonder een moment aarzeling. Toen ik om toelichting vroeg zei hij: “Vorig jaar waren we op vakantie in California. In een Mexicaans restaurant maakte een zeer bevallige vrouw taco’s. Ik wieg in deze hangmat en stel me voor dat ik een soft taco shell ben, die in de nabijheid de boezem van deze vrouw verkeert.” Dat hij zichzelf rolt en niet iemand anders deert hem niet: “De lekkerste taco’s zijn degene die zichzelf rollen.”

Hoe voelt het om te kakken op het festival?

Nikki maakt met de mensen van Broodje Poep in het Dorp een installatie die zich richt op het composteren van menselijke uitwerpselen. Als je daar je behoefte doet, wordt de uiteindelijke compost gebruikt om dingen op te laten groeien waar uiteindelijk een lekker broodje van wordt gemaakt, deels om mensen bewust te maken van het feit dat er veel voedingsstoffen in poep zitten. Kakken op WTTV voelde voor Nikki uitstekend: “Het is een soort verlichting. Hier kan je tenminste normaal praten over poep. Elders rust daar toch een taboe op. Maar in deze setting is het heel normaal. We delen hier onderling ook de mooiste kakverhalen.” Haar mooiste? “Laatst had ik twee perfecte pretzels gekakt. Echt, verbluffend symmetrische vormen. Ik stond er versteld van. Het enige waar ik spijt van heb is dat ik er toen geen foto van heb gemaakt.”

Hoe voelt het als je dochter dj is?

Kiki is op het festival omdat haar dochter de helft is van het duo The Bakabanas. Die heeft ze nog nooit zien optreden, maar het duo bestaat dan ook nog maar een jaar. Zelf is ze Kiki niet werkzaam in het culturele veld, ze is docent Frans. Wel speelt ze trekzak. Maar, hoe het voelt dat haar dochter hier staat? “Ik ben natuurlijk hartstikke trots”, zegt ze. Is ze dan niet bang dat het artiestenleven haar dochter de verderfenis in zal storten? “Natuurlijk niet”, zegt ze. “Ze heeft een hartstikke goede baan bij cultuurpodium Ekko.”

Hoe is het om in een theaterperformance op te treden tijdens een festival?

Jamila Faber trad op tijdens de fantastische, ontroerende performance Dear Care van MOHO (zondag nog eens te zien). Ik vroeg haar een poëtische omschrijving te geven van optreden tijdens WTTV, ze dacht even na en zei: “Het voelt als thuiskomen waar je nooit geweest bent. Dit festival is ieder jaar anders, maar altijd met een verwelkomende sfeer. Het voelt als… Het voelt alsof je in een dekencocon door de ruimte zoeft. Met een kopje thee. Zonder te morsen.”

Hoe voelt het om als baby op WTTV te zijn?

Bowie (0,5 jaar) heeft het goed naar zijn zin op het festival, als hij maar niet te dicht bij de grote speakers komt. Mark vindt het ook leuk om met Bowie op stap te zijn. “Bowie is een star”, zegt hij. “Zondag vieren we zijn halfde verjaardag.”

Hoe is het om Age te zijn op het festival?

“👍”

“Goed hoor!”

“Jongen, wat wil je dat ik zeg? Het gaat hartstikke goed! Ik moet zo draaien!”